Elimle dikmiştim fidanını saksıya
Suyunu ben dökmüştüm toprağına
Günler geçtikçe büyüdü
İçimdeki arzulara denk
Kök saldı budak saldı inadına
Yalnızlık kemirdikçe yaprağını
Gözüne bakardım kuruyacak diye yeşilinin
Beraberce beklerdik pencere arkalarında
Her yeni günle belirecek ümidi…
Sessiz, sensiz karanlık odamda
Bir o kalmıştı bel bağladığım
Ve bir yaz sabaha karşı
Bütün gözlerden ırak,
Bütün gönüllerden ayrı.
Açıldı beklediğim tomurcuk
Kurudu yaprakları!...
