Kendi Evine Varamamak
Demir ÖzlüKendi Evine Varamamak Gönderileri
Kendi Evine Varamamak kitaplarını, Kendi Evine Varamamak sözleri ve alıntılarını, Kendi Evine Varamamak yazarlarını, Kendi Evine Varamamak yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Düşlerde ne güneş doğar, ne de karanlık büsbütün bastırır. Gri, anlamsız, gözkamaştırmayan bir ışık vardır. Batıcı olmayan bir ışık.
Aşkın Metafiziği*Kitabı okudu
Düşlerimde kendi evimi arıyorum. Kendi evime varmak amacım. O ev artık yokluğa karışmış olsa da.
Sayfa 29 - Tysta Gatan ( Sessiz Sokak)Kitabı okudu
Toprak ayaklarımın altından kayıyor sanki.
Sayfa 18 - Sel*Kitabı okudu
Kuşkuşuz gençlik geleceğini bilememenin ölümcül sıkıntısıyla doludur. Düşünülemez bile bu yarı-karanlık gelecek' diye mırıldanıp durarak.
Sayfa 9 - Sel*Kitabı okudu
Şimdi vaktidir: akşamüzerleri, bu kentin bulvarlarında dolaşırken, gövdeni kamçılar gibi hissettiğin hüzün öldürücü bir gerginlik yaratır.
Düşler de her şeyi nesnel olarak yakalayamıyor. Uyandıktan sonra, sarsıntı içinde düşün derin anlamını kavrayabiliyorsunuz. Ama çözümleyebildiğiniz gizlerin ardında ulaşamadığınız başka gizler de var.
O benimle olan dostluğunda, içsel sorunları konuşmasa da nazik bir koruyucu gibi davranıyor bana. Yalnız olduğumu anlıyor. O yalnız değil. Bu mahallede birçok toplulukla dostluğu var. Oldukça da tanınıyor. Benim kendimi yabancı hissettiğimi biliyor. Kimbilir, onun kimliğinin derinliklerinde de, su yüzeyine çıkmayan bir yabancılık tümörü vardır da onun için beni koruyordur.
Kendi başıma -o henüz söylememişken- ondan ayrılmaya karar vermiş olmam bir insana karşı işlenmiş bir suç değil mi? Bir insana karşı işlenmiş olan suç bütün insanlığa karşı işlenmiş sayılmaz mı? Kuşkusuz görünmeyen cezaları var bu davranışların. Belki de şimdiden çekmeye başladım o cezalardan birini. Kuşkusuz aşk bu. Bir gece uykuda bastıran bir düşle dönüp gelirse, "çığlık çığlığa uyanırsam" çaresiz kalacağım. "Varlığımın bir hiç olduğunu kavradım" gibi felsefi düşüncelerden uzak tutayım bilincimi. O satırlar kitap sayfaları arasında kalsın. Ama o zaman ne kalmış olacak ki elimde? En korkunç düşler de dönüp gelen yitirilmiş şeylerin bilince ulaşması değil mi? En korkuncu düşler değil mi?
"Sessiz Sokak" gibi bir yere rastlayınca öz-varlığımı bulduğumu hissediyorum diye not etmeyeceğim buraya. Çok kullanılmış bir deyimdir bu öz-varlığını ya da "kendini bulmak". Birşey bulmuş değilim. Amacım o değil. İnsan eğreti dokunuşlarla yaşadığı kendine büsbütün yabancı bir ülkede kendi varlığını nasıl bulabilir? O güne kadar görmediği bir sokağa rastlamaktan mutluluk duysa da. Düşlerimde kendi evimi arıyorum. Kendi evime varmak amacım. O ev artık yokluğa karışmış olsa da.