Kent Şiirleri
Seyfettin AraçKent Şiirleri Gönderileri
Kent Şiirleri kitaplarını, Kent Şiirleri sözleri ve alıntılarını, Kent Şiirleri yazarlarını, Kent Şiirleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çağ mı bir yangın başlattı karakterlerde,
Ruhsuz karakterler mi gönüller heba etti,
Kim sebebi bu zamansız iğrençliğin?
Oysa tüm kutsallıkların üstündeydi;
Bir gönül sevmenin nezaketi,
Ve tüm günahlardan daha günahtı
Bir gönül yıkmanın cehennemliği.
Sevdiğine sevdiğini söylemek;
Dilden bir yük atmak,
Ruha bir yük yüklemektir.
Ne kargaşalar yaşarım bu sûkunette
İstifim bozulmaz,
Ne sûkunetler yaşarım bu kargaşada
Ruhumda yaprak kımıldamaz.
Kim duydu ilk, mutluluğun sesini,
Kim attı ilk kahkahayı,
İlk gözyaşını hangi kadın akıttı,
Hangi merhametsiz erkek için?
Kim özledi ilk,
Kim özlendi ilk?
Ölmesin diye çiçekler
Bahçelerden geçmedik yol boyu.
Değmesin diye akrep yelkovana
Ne güneşler batırdık,
Ne yıldızlar söndürdük,
Ne anlamsız anlamlar aradık
Kelimeler arası yolculuklarda.
En eski Tolstoy sözü mü
Seni bana getiren
Yoksa yeniyetme hisler mi
Ruhumu ruhuna çivileyen?
Gel bak, çiçekler ektim toprağa,
Nefesler doldurdum göğsüme,
İnsanlar gördüm, insanlar gömdüm.
Gel bak, ne insanlar yendim.
Ey vicdanını, merhametini,
Yaradan’dan alan insan!
Söyle, kim senin aynan?
Mevsimlere ve kuşlara inanıyorum ben;
Sonbaharın turuncusuna,
İlkbaharın yeşiline,
Denizlerin sersemliğine,
Gökyüzünün özgürlüğüne
Ve yârin gözlerine inanıyorum ben.
Seninle bir yola çıkmışız,
Fonda Neşet baba çığırıyor:
“Evvelim sen oldun, ahirim sensin.”
Bir kasabadan geçiyoruz,
Vakitlerden hazan,
Mevsimlerden aşk,
Gökyüzü güneşi uğurluyor,
Ağaçlar rüzgâra yön veriyor,
Sen, bana bakıyorsun,
Ben Tanrı’ya şükrediyorum.