Nice oruç tutan kimse vardır ki, açlıktan başka bir şey istifade edemez ve nice kâim [gece namaz kılan] kimseler vardır ki, uykusuzluktan gayrı bir menfaat bulamaz.
Yani amel, hüsn-i niyete tâbi olmalıdır.
Saadet-i uhreviye [ahiret mutluluğu] için ibâdât ve tââtte bulunanların [Allaha ibadet ve itaat edenler], Cenabı Hak saadet-i dünyeviyesini de [dünya mutluluğunu da] ihsan buyurur.
Bir kimse teheccüd namazına kalkmak niyetiyle yatağına yatıp, sonra nevm [uyku] galebe ederek uyanamazsa, niyeti nisbetinde me'cur [mükafat) olur. Uykusu ise Cenab-ı Hak tarafından kendisine bir tasadduk [sadaka] olur.