İnsan, engin göklere, gözünü ayırmamasıya, uzun uzun bakınca düşünceleri, ruhu, nedense bir yalnızlık duygusu içinde kaynaşır. Kendini önüne geçilmez bir yalnızlık duygusu içinde sanmaya başlar. Önceleri yakın, bildik saydığı her şey, pek uzak, değersiz görünür.