Kırlangıç Ağıdı, alnımıza yazılan yazan yazgısının zekâtı, kalemimizden dökülen kelamın borcu... Kırlangıç Ağıdı, çocuklar gülsün diye yola çıkmış yazarların kitabesi… Bir makale yazısı yazmaya niyet etmemiştim oysa. Beylik laflar etmek de değildi arzum. Kalplerimize düşen masum çocukların hüznünden söz edecektim, aslında. Bir çocuğun yüzünde gördüğümüz hayatı hangi kelam tam olarak anlatabilir ki? Hangi kelam taşıyabilir kaybolan çocukluğu? Peşine düşüp getiremediğimiz zaman, bize geri verir mi, yitip giden çocuğun masumiyetini? Her şeyin kalbe dolduğu ve kalbin kabul etmediğinin ömre bir manasının olmadığını tam olarak hangi cümleler ile anlatabilir yürek?
Şimdi kalbi güzel olan okurlar, ellerini bizim ellerimize uzatacaklar… Çınar ağacının dalları onların elleri ile meyve ve renk renk çiçeklere dönüşecek… Sonra küçücük çocuklara dokunacak çınar ağacı, meyvelerin ve çiçeklerin, dalların, gövdenin gece mehtaba, gündüz eşsiz, berrak, mavi bir gökyüzüne değdiğine şahit olacaksınız… Çocuklar mutluluklarıyla bizim göğümüz olacaklar....
