Ölüm çelişik bir durumdur. Tam da yokluğun varlığını somutlar. Kavranamaz olan, bizi çarpan budur; hâlâ oradadır, bildiğimiz, sevdiğimiz insan, ölen kişi, aynı zamanda da artık yoktur.
Acı kördür, oysa yas görür, yasa damgasını vuran hatırlamaktır, yakınlığını arzuladığınız, aradığınız, korumak istediğiniz insanı, kendinizi tamamen açtığınız, sevdiğiniz insanı ana geri döndürmektir.
Sevgi, eğer bencil, hesapçı, tahakkümcü değilse, ötekini, çoğunlukla nedenini kendisine de açıklayamadan sevdiği benzersizliği, olağanüstülüğü içinde görür.
Sevgi yönetilemez, sevgi kendisini armağan etmesi, hem de karşılıksız olarak armağan etmesi gereken bir şeydir, sevginin karşılığı sevgi olarak bile beklenemez.