Kış İkindisinin Evinde kitaplarını, Kış İkindisinin Evinde sözleri ve alıntılarını, Kış İkindisinin Evinde yazarlarını, Kış İkindisinin Evinde yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İlk kez lise yıllarımda ablamdan aşırıp okumuştum. Kendisini dergilerden ve tv'deki programlarından tanımıştı bizim kuşak. Yıllar sonra duayen Doğan HIZLAN'ın programında edebiyat söyleşisinde görmüş ama etkilenmemiştim. Fakat ilk kitabıyla önemli bir ödül alan, felsefe mezunu bir yazarı tekrar okumamak ve sayfama almamak olmazdı. Aradan çeyrek yüzyıl geçip de ağır kitaplar arasında kütüphanemde bulup tekrar (2saatte) okuduğum kitap, bugünkü bakış açım ve bilgimle beni oldukça etkiledi doğrusu.
Her şeyden önce; Varoluşun ve Hiçliğin derinlerine inmek istiyor, yerel motiflerde kısa bir özet arıyorsanız eğer, kitap tam size göre. Temelinde bazıları çocukluktan tanışan gençlerin yaşamı ve bir ölüm ile derin bir aşk olan eserde, birbirine bağlı 5 öykü var. İçiçe geçen ve İÇSESlerin oluşturduğu bir de karışık kurgusu. Ancak bilinmeyen bir geleceğe doğru süregiden zaman, Proust'vari kıvrımlarda duraklıyor kimi yerlerde ise Varoluş sorguları Sartre'ı aratmıyor. Açıkçası, henüz 25'indeyken böyle dişil anlatıcılı, romanesk bir öykü yazmak, büyük başarı ve yazar tüm felsefe bilgisini de insanın davranışı sorgusunda kullanmayı becermiş. Daha ne olsun?
Ara vererek #konuştuğumuzgibiuzaklara romanına geçeceğim.
yaşam, kafamıza sokulan o saçma sapan düşünce tuğlalarından,
gözü kapalı yargılardan,
sürekli acı veren kısıtlamalardan çok daha öte,
çok daha güçlü anlamlar taşıyor
zaman -neresinde olduğumu hiç belirleyemediğim zaman- çok hızlı, çok hızlı, çok hızlı geçecek,
şu rüzgâr gibi ve biz onu hep aynı sanacak,
hep tutunduğumuz yerde kalmak isteyeceğiz, diyorum
“Böylesi geç kalmasaydık, sönmekte olan ateşin korlarına birkaç odun daha atsaydık, içimizde yükselen o kıpırtı özgür kalabilseydi -artık neye yarar- yüzlerimizi içimize değil birbirimize dönseydik böyle olmazdı.”
“Gece, yumuşak yorganıma sarıldığımda kendime acıyorum -kendime sarıldığımda- o zaman gerçekten anlıyorum bu sonsuz cezayı.
Bütün yansılarıma soruyorum: Kim bu?”