Kitabu’z-Zühd ver-Rekaik Kalbin İncelikleri
Abdullah B. MübarekEn Eski Kitabu’z-Zühd ver-Rekaik Kalbin İncelikleri Gönderileri
En Eski Kitabu’z-Zühd ver-Rekaik Kalbin İncelikleri kitaplarını, en eski Kitabu’z-Zühd ver-Rekaik Kalbin İncelikleri sözleri ve alıntılarını, en eski Kitabu’z-Zühd ver-Rekaik Kalbin İncelikleri yazarlarını, en eski Kitabu’z-Zühd ver-Rekaik Kalbin İncelikleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Süfyan şöyle dedi: Haccac b. Furasifa bana şunu yazdı: "Budeyl dedi ki: "Rabbini tanıyan, O'nu sever. Dünyayı tanıyan, ona karşı zahid olur. Mü'min, gaflete düşecek kadar boşa vakit geçirmez, tefekkür ettiğinde de hüzünlenir." (Hilyetu'l-Evliya 3/108)
Ömer b. Abdurrahman b. Mehrab ve başkalarının bildirdiğine göre, onlar Vehb b. Münebbih'in şöyle dediğini rivayet ettiler: "Hikmet ehlinden biri şöyle dedi: "Ben, aziz ve yüce Rabbime, ücret karşılığında tutulmuş, verildiğinde çalışıp verilmediğinde çalışmayan biri gibi cennet mükafatına umarak ibadet etmekten hayâ ederim. Yine ben, aziz ve yüce Rabbime, korktuğunda çalışan, korkmadığında çalışmayan kötü bir köle gibi cehennem korkusuyla ibadet etmekten hayâ ederim. Ben O'na, ancak buna layık olduğu için ibadet ederim." (Ömer, Vehb b. Münebbihin şöyle dediğini rivayet etti:) "Aziz ve yüce Rabbime sevgim, başkasının sebep olmadığı bir ibadetin benden zuhuruna neden olmaktadır."
Ebu Derda (رضي الله عنه) Şam mescidinin merdivenlerinde durdu ve şöyle seslendi:
Ey Şam halkı! Sizin için samimi olan bir kardeşinizi dinlemez misiniz?
Muhakkak ki, sizden öncekiler dünya malını çok topluyor, çok sağlam binalar yapıyor ve çok uzağı emel ediyorlardı. Onların topladıkları helak oldu, yaptıkları binalar mezar oldu, amelleri de sadece aldanma oldu.
Hasan El Basri Allah'u Teâla'nın:
"Onlar ki yürürken tevazu ile yürürler" ayetini okuyup şöyle dedi:
Mü'minler alçak gönüllü kimselerdir. Vallahi onların işitmeleri, görmeleri ve azaları öyle bir boyun eğmiştir ki onları gören cahiller kendilerini hasta zanneder. Ama vallahi onlar hasta değildir. Şüphesiz ki onlar en sıhhatli kalplerin sahipleridir, ancak onların kalplerine başka hiç kimsenin kalbine girmeyen Allah korkusu girmiştir. Ahiret marifeti onları dünyadan uzaklaştırmıştır.
Onlar şöyle derler:
Bizden hüznü gideren Allah'a hamdolsun. Vallahi insanları hüzünlendiren şeyler onları hüzünlendirmez. Kendisiyle cenneti talep ettikleri şeyler nefislerinde büyümemiştir. Cehennem korkusu onları ağlatmıştır. Her kim Allah ile teselli bulmazsa dünya hasretleriyle nefsi parçalanır. Her kim yeme ve içme dışında Allah'ın kendi üzerinde bir nimeti olduğunu görmezse, onun ilmi az ve azabı da yanı başında demektir.
Sayfa 92
Ne güzel bir şikayet... Biz de şikayet edelim.
Yahya b. Eyyûb'un Umare b. Gaziyye'den rivayet ettiğine göre, Abdullah b. Urve b. Zübeyr şöyle dedi:
"Terk edemediğim kusurlarımı ve yerine getiremediğim vasıflarımı Allah'a şikâyet ediyorum."
Yine o şöyle derdi: "Biz ancak dini alet edip dünya için ağlıyoruz."
(İbn Abdilberr, Camiu Beyan/1-lim 1/673)
Sayfa 75
Budeyl şöyle demiştir:
Kim Rabbini tanırsa O’nu sever. Dünyayı tanıyan ona karşı zahit olur. Mü’mim kimse gaflete düşecek derecede boş işlerle uğraşmaz. O tefekkür edince hüzünlenir.
Sayfa 55 - İbn Ebî Şeybe 13/48 ve Hilyatu’l Evliyâ 3/108Kitabı okudu
Rabî’ b. Haysem;
Mü’minin gaib olup beklediği şeylerden en hayırlısı ölümdür.
Sayfa 68 - Ahmed, ez-Zühd 338 ve Hilyetu’l Evliya 2/114Kitabı okudu
Abdullah b. Mes’ûd şöyle demiştir:
“ İstedim ki şu dünyada tek başına yoluna devam edip giden bir binekli gibi olayım”.
Sayfa 136 - İnan Ebi’d Dünya, ez-Zühd 243Kitabı okudu
Abdullah b. Amr b. el-Âs’tan:
Rasûlullah (sav) şöyle buyurmuştur:
“Mü’minin armağanı ölümdür”
Sayfa 143 - Heysemi, ez-Zevâid 2/320Kitabı okudu
Vuheyb’den: Bir adam Vehb b. Münebbih’e geldi ve şöyle dedi:
“Muhakkak ki insanlar düşecekleri şeye düştüler ve bende kendi kendime ‘onlarla oturup kalkmayacağım’ dedim.”
Bunun üzerine Vehb şöyle dedi: “Böyle yapma. İnsanlar senden, sende insanlardan ayrılamazsın. Onların sana işleri düşer, senin de onlara işin düşer.
Fakat sen onların arasında işiten bir sağır, gören bir kör ve konuşan bir ahraz ol”.
Sayfa 226 - İbn Ebi’d Dünya, Mudârâtu’n Nâs 30Kitabı okudu