“Hümanizm, her haliyle, halk karşısında duyulan güçsüzlük bilincinin aydınlar tarafından dile getirilmesinden başka bir şey değildir. Yine aynı biçimde, cinsimizin alçaltıcı iğrençliğini tatlandırılmış şiirlerle gizlemeye çalışırız; yalnızlığımızın trajikliğini ise, yaşam karşısındaki korkumuzun ve güçsüzlüğümüzün havarileri olan Furye, Kropotkin, Marx ve diğerlerinin öğretileriyle gizlemeye kalkışırız.”