Günün birinde, bana sevinç verecek ya da sadece beni oyalayacak bir şey kalmayabilir. Artık sevinç ve oyalanma söz konusu değildir; günün birinde artık sevinç ve oyalanmanın, en ufak bir sevincin ve en önemsiz bir oyalanmanın bile söz konusu olmaması her insan için geçerli bir doğa yasasıdır...
Kalbimiz de zihnimiz gibi öylesine sımsıkı kapalıydı ki, insani ölçütlere göre - ki buna hiç de uzak değildik - ister istemez kendi içimizde boğulacaktık.