Kömür Karası Çocuk
Müge İplikçiSözler ve Alıntılar
Anıları, bir resmin parçalara ayrılmış ve asıldığı duvara saçılmış desenleriydiler sanki. Renkler değişmiş, ufuk yitmiş, nehir bitmiş, binalar yıkılmış, dualar tuğlaların arasında sıkışıp kalmış, ses farklılaşmıştı. Her şey buğulanmıştı gerçekten de. Sisliydi. Dokunmaya çalıştıkça dağılıyor, olup bitenleri saklamaya devam ediyordu. Hem oradaydılar, hem değildiler.
Sayfa 37Kitabı okudu
Öfke bütün detayları siler ve ulaşılabilecek bütün kıyıları sisli ve uzak kılardı.
Sayfa 50Kitabı okudu
Koca reis, babaların en reisidir.
Çok tatlı
Bahçenin paslı demir kapısı önce nazlandı, gacur gucur öttü; ardından, istemeye istemeye bu kıvır kıvır saçlı kara oğlanı sokağın yoksul, parke taşlı dar yoluna bıraktı.
Yüreğimde inceden sızı ...
Küçük bir kuş kafesi neydi ki, o dev Koca Reis için! O iri cüssesiyle güneşi bile kucaklardı. Kuş kafesiymiş, hıh!
Duru bir samimiyettir bu. Çok duygulu, şu an dağıldım..
Oğluna notaları, notaların sırlarını, ritmik saymayı, bir de bir de..
ah evet, bir de ıslık yarışını öğretendir! Koşarken ıslık çalmayı öğretendir! Koşarken ıslık çalmayı aşılayandır Koca Reis. Zor iştir bu. Ancak, Koca Reis zor olanı sevendir. Yufka yürekli ıslıkçıdır. Islık yarışında şakacıktan oyunu hep kaybedendir.
Karıncayı incitmez dev bir adamdır babası.