Köpek Kalbi… Bu kitabı raflarda gördüğümde aklıma ilk gelen nedense Kafka’nın Dönüşüm’ündeki “Samsa” karakteri oldu. Kitabı okuyunca ise, hayvan-insan dönüşümünün benzerlik gösterdiğini fark ettim. Ama sadece bu dönüşümdür benzerlik olan.
Sokak köpeği Şarik kışın gelmesiyle açlık ile karşı karşıyadır. Bir yemekhaneye yemek bulma ümidiyle yaklaştığında, aşçı üzerine kaynar suyu döker. Suyun yaktığı vücudu ağır yara alarak oradan uzaklaşır ve bir kapıya sığınır. Tam bu esnada iyi giyimli birisi Şarik’e yaklaşır ve ona sucuk ikram eder. Bu ikrama kayıtsız kalmayan Şarik, ikram sahibinin peşine takılır.
Roman böyle başlıyor. Sizlere romanın geri kalanını anlatmak istemiyorum. Verdiği mesajlara değinmek gerekirse, kitap 1927 Rusya’sında yazılıyor. 1968’de ABD’de, 1987’de ise Rusya’da ancak yayımlanabiliyor. Rusya’da bu kadar geç yayımlanmasının temel sebebi ise, Komünizmi şiddetli bir şekilde kara mizah ile eleştirmesidir. Rusyanın yaratmak istediği insan profilinin, olsa olsa ağır aksak şekilde insana dönüşen köpek Şarik gibi olacağını yüksek perdeden dile getirmektedir Bulgakov.
Kitaba başlamadan önce, mutlaka Bulgakov’un yaşam öyküsünü bir şekilde okuyun. Sonra da köpek Şarik’in dönüşümüne şahitlik edin.
Komünizm iyi bir şey midir? Açıkçası bu kitap ile bunu anlamak zor. Ama en azından o dönemi yaşamış Bulgakov’un düşün dünyasından da görmek, okurun algısına küçükte olsa bir etki bırakmaktadır.
Ne diyelim,
Şarik sizi çağırıyor.
Erkan ERGÜL
