İnsan yalnız kalmayı sever ama yalnız ölmeyi sevmez. Sanki hep öyleymiş gibi alışkanlığa çevirir. Yalnızlığı seven insan bile tadını çıkardıktan sonra bu evreyi bitirir, çünkü yalnızlığın anıları yoktur.
İnsan kendini anılarla var eden bir varlıktır ve anılarda da mekân insandır.
Anıları yoksa bir insanın, kendisi de yoktur.
Ve yalnızlık anılar doğurmaz.
Sayfa 112