“Ve şimdi, yazmaya karar vermişsem bunun tek nedeni, kendimi gölgeme tanıtmak isteğimdir.”
İlk sayfada yer alan bu cümleyle anlaşılıyor ki insan, son çare “gölgesine” anlatır yapayalnızsa ve sınırlarındaysa deliliğin. Derin psikolojik öğeler içeren okuması zor bir kitap. Özellikle romanın kahramanının hayat hikayesini anlattığı kısımdan başlayıp sonuna kadar dehşetle ve ürpererek okuyacaksınız.
Kitap, yüreğinde acılar hisseden, hem ruhi hem de fiziki olarak hastalıkla boğuşan bir kişinin ağır, üzücü, yorucu ve bazen de korkutucu düşüncelerini aktaran bir roman. Ancak bence Sadık Hidayet’in yaşam öyküsü bilinmeden okunduğunda hep eksik anlaşılacak bir eser. Kitapta bolca ölüm, intihar, kan işleniyor ki ister istemez insan merak ediyor yazarın yaşamını.
İran Edebiyatı Kültürü Profesörü olan yazarın 25 yıllık dostu Bozorg Alevî yazarın biyografisinde şunları diyor; “Romanında bir kadını koyun gibi boğazlatan bir yazarın, kendi özel hayatında çok hayırsever bir insan olduğunu ve değil bir insandan, bir hayvandan bile kan akıtılmasına bakamadığını bilmek, önemli değil midir? Çocukluğunda bir kere bir bayramda kurban kesilmesini görmüştü, o günden sonra artık hiç et yiyemedi, ölümüne kadar et koymadı ağzına. Bir seferinde, farkında olmadan, kıymalı bir börekten bir parça ısırmış, midesi bulanmış, çıkarmıştı;” ben gördüm.
Sadık Hidayet, gençlik yılllarında iki kez intihar girişiminin ardından, 48 yaşında son kez intihar ederek yaşamına son vermiş.
-Keyifli Okumalar..
NigRa 'nın başlattığı 
Sadık Hidayet etkinliğine ismimi yazdırdığımda kafamda beliren ilk düşünce 'Nasıl olsa Kör Baykuş'u okudum, bu vesileyle başka bir eserini daha okurum' şeklindeydi. Ancak daha sonra Kör Baykuş'un tek bir okumayla rafa
