Korku
Stefan ZweigSözler ve Alıntılar
“Sence… sence… insanları engelleyen şey, her zaman korku mudur?
Acaba… acaba… utanç olamaz mı… herkesin önünde kendini ortaya
koymanın… örtüsüz kalmanın utancı… olamaz mı?”
Sayfa 39Kitabı okudu
..ve yalnızlık, kısa sürede kendi kendine düşmanlığı getiriyordu.
Sayfa 19Kitabı okudu
Kendini her
şeyde hissedebiliyordu, onun için eskiden cam gibi saydam olan dünya şimdi
aniden kendi gölgesiyle karararak bir aynaya dönüşmüştü. Baktığı, izlediği her
şey bir gerçeklik kazanmıştı birdenbire.
Sayfa 32Kitabı okudu
Bir sözcük, çarpan kalbinde bütün dünyanın alevlendiği o sonsuz ateşi
söndürebilir miydi?
Sayfa 43Kitabı okudu
Eğer yok olup gitmek istemiyorsa
artık kırılması gerekiyordu.
Sayfa 21Kitabı okudu
Ve SON.
İçinde hâlâ acıyan bir yer vardı, ama
iyi şeyler vaat eden bir acıydı bu, tamamen kapanmadan önce kabuk tutarken
yanan yaralar gibi sıcak, ama yumuşak bir acı.
Sayfa 52Kitabı okudu
Aslına bakarsan hâlâ anlayamadığım şey, insanın
tehlikesini bilerek bir suçu işledikten sonra itiraf etme cesaretini bulamayışıdır.
Sayfa 38Kitabı okudu