Bir hayat düşünün. Kız kardeşinizi kaybediyorsunuz, bu tamamen kendi suçunuz gibi geliyor, tek bir hareket şansınız ve en önemlisi de sadece ama sadece kendinize güvenebileceksiniz? Gerçekler açısından ve MANTIK olarak değerlendirdiğiniz de harika bir kurgu bekliyorsunuz haliyle. Tabi bir de 29 farklı dil ve 2 milyondan fazla okur sayısının gözünüzün içine sokulmasıyla birlikte beklentiler çok artıyor.
=> Anita Nuutinen, Finlandiyalı bir kadındır. Bu kadının koruması -aynı zamanda kitabın kahramanı- onu bir hayvan kürkü aldığı için terkediyor. Ne kadar da duyarlı bir silahlı koruma olduğunu görüyoruz. Böyle garip tipte karakterlere de bayılıyorum aslında. Özellikle de ortada bir cinayet varken bu suçu işlemediğini kendine bile kanıtlamak zorunda olmanın beni çeken bir yanı var diyebilirim.
=> Kovalamacalar, polisle iş birliği yapıp yapmama telaşı, nötr giden bir hikaye. Yani nasıl açıklayacağımı bilemiyorum ama şöyle diyeyim. Çok fazla heyecan veriyor, çok fazla beklentiye sokuyor ama türlerinden pek farkı yok. Bu kitabın herhangi bir İskandinav ülkesinde ödül alıp ses getirmesini çok anlayışlı karşılayabilirim çünkü onlarda rüzgar esse içlerinde korku oluşuyor. Bizim günlük yaşantımızı görseler çıldırırlar demek ki.
Yani okunduğunda güzel giden ama size pek farklı bir polisiye tadı bırakmayan, okunmasa da pek bir şey kaybetmeyeceğiniz orta sınıf bir polisiye romanı olduğunu dürüstçe belirtmeliyim. Söyleyeceklerim şimdilik bu kadar. Hepimize iyi okumalar diliyorum..
