Sözler ve Alıntılar
Bakım, misafirperverlik, sevgi, kamu görevi, doğayı koruma ve manevi tefekkür - bu ilişkiler ve "hizmetler" tarih boyunca kişisel kâr mantığı altında şekillenmedi. Bugünlerde ise bu ilişki ve hizmetler giderek GSYH ekonomisinde değeri belirlenen ve ödenen mübadele nesneleri halini alıyor. Kâr odaklı motivasyonlar ahlaki ve özgeci davranışların yerine geçiyor ve toplumsal refah da bunun sonucunda azalıyor.
Sayfa 26 - Metis Yayınları
Gelişmiş ülkelerde son otuz-kırk yıl içinde kişi başına düşen gelirin iki katına çıkmış olmasının yaşam memnuniyetini artırdığına yönelik bulgular oldukça az, ancak söz konusu gelir artışının iklim değişikliği ve diğer kasıtsız sonuçlarından dünyanın en yoksul bölgelerinin zarar göreceğini gösteren bir hayli bulgu mevcut. Dahası, zengin ve yoksul kesimler tercihlerin alım gücüyle ağırlıklandırıldığı bir ekonomide sınırlı kaynaklar için rekabet halindeler, ki bunun bir sonucu aynı anda hem yetersiz beslenme hem obezite krizlerinin ortaya çıkması. Eşitliğin artmasıyla toplumsal ve sağlıksal problemlerin düşmesi arasında güçlü bir ilişki var. Bu ampirik bulgu, zengin ülkelerdeki tüketimin hayat standartlarından taviz vermeden önemli bir ölçüde düşürülerek en fakir ülkelerde temel insani ihtiyaçların karşılanmasını sağlayacak kaynakların açığa çıkarılabileceğini gösteriyor.
DURAĞAN DURUM İKTİSADI
Bundan böyle sorulması gereken soru, ekonomik büyümeyi ne zaman sonlandırmamız gerekeceği değil, bir durağan durum ekonomisine geçiş için ne kadar küçülmemiz gerektiğidir. Bu geçişi ne kadar çok ertelersek, gerekli olan küçülme seviyesi de o derece artacaktır.
Sayfa 83Kitabı okuyor
...felsefi gelenekte erkekler genellikle özerklik ve bağımsızlığı imajlarının bir parçası olarak sunmak istediklerinden, kendilerine diğer insanlar - özellikle kadınlar - tarafından sağlanan bakım ve diğer hizmetleri gizleme, küçümseme veya değersizleştirme eğilimindedirler.
“Amaçlar krallığında her şeyin ya bir fiyatı ya da onuru vardır.” Emanuel Kant
Sayfa 112Kitabı okudu
Daha fazlası değil, daha farklısıyla iyi yaşayabiliriz.
Özellikle 1950'lerden sonra kamu politikaları yoluyla kırsal küçük üreticiye ve işçi sınıfına maddi tavizler dağıtılması Türkiye hükümetlerinin ortak bir pratiği olmuştur.
Sayfa 87Kitabı okuyor