Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler kitabında Paulo Freire; bilgi arayışı, öğrenme, düşünme, sorgulama ve nihayetinde yazma edimleri üzerinde duruyor çünkü öğrenme olmadan öğretme söz konusu olamaz.
Kitabın adının devamında 'Öğretmeye Cesaret Edenler' diyor. Gerçekten de devrimizde öğretmeye çabalamak cesaret işi. Ama sadece cesaret değil aynı zamanda sevgi de isteyen, kendimizi sevgiyle adadığımız bir süreç.
Kitapta öğreten öğretir bahsi geçiyor sıklıkla. Evet, öğretmek etkileşim gerektirir. Sadece öğrenci öğretmeninden öğrenmez, öğretmen de öğrencisinden öğrenir.
Hemen hemen her sayfasında öğretme ve öğretmenlik için mücadeleye devam etmeyi çünkü öğretmenlerin sadece coğrafya, geometri, dilbilgisi anlatan değil topluma yön verecek politik insanlar olduğunun vurgulandığı kitapta ister istemez idealist duygularla dolup taşıyor insan.
Bir öğretmen olarak her mektuptan ayrı ayrı faydalandığım, belirli aralıklar dönüp okuyacağım bir kitap. Eğitimle ilgilenen herkesin okuması gereken bir çalışma. Sadece öğretmenler değil çocuklarının öğrenme süreçleriyle yakınen ilgilenmek isteyen ebeveynler de rahatlıkla okuyabilir.
