Gerçekten de en iyi arkadaşını karşısında küçük düşmüş halde görmek insanın hoşuna gider. Dostluğun büyük bir bölümü küçük düşmenin üzerine inşa edilir.
Belki de o zaman aklımı kaçırmıştım, akıl hastanesine kapatmışlardı beni. Belki de hâlâ akıl hastanesindeyim. Öyle ki bu olayların başıma geldiğini zannettim ve o zamandan bu yana hepsinin gerçek olduğunu zannediyorum.
Belki de başka bir şey daha vardır ortada. Önsezilerin, iradenin o sıra dışı gücünün, hayal gücümüzün kendi vücudumuzu zehirlemesi ya da türlü türlü duygunun bir araya gelmesi mesela...
Belki de duygudan duyguya atlayan ruh doymaz, duygular ruhu yalnızca çileden çıkarır ve bu nedenle ruh, en sonunda ayağa dahi kalkamayacak duruma gelecek olmasına rağmen bir öncekinden daha güçlü olacak başka bir duyguya ihtiyaç duyar.
"Şimdi ben neyim? Koca bir hiç! Yarın ne olabilirim? Küllerimden doğup her şeye yeniden başlayabilirim! Hepten mahvolup bitmeden içimdeki insana ulaşabilirim!"
Fyodor Dovtoyevski