Takva sahipleri, her ne kadar belli bir emek veya meşru yollarla mülk, para ve servet sahibi olsalar bile, nihayetinde bu rızkı yaratanın ve gerçek sahibinin Allah olduğunu bilirler. Bu bilinç düzeyinde servet sahibi, servetini hem belli bir sorumluluk duygusu içinde harcar, hem de yoksullara, ihtiyacı olanlara verdiği zaman bunu minnet konusu yapmaz, onlara harcadığını başlarına kakmaz.