Varlığımız gecesine -ya Allah- seni tanıma güneşini doğur. Gözlerimizin ufkunu hikmetinin beyanıyla nurlandır. Süslerimizin göğünü muhabbetinin yıldızlarıyla ziynettendir. İşlerimizi fiilinde tüket. Kusurlarımızı cömertliğinde yitir, irademizi iradenle saflaştır.
Bizleri -Allah'ım-her makamda sana kul, sana karşı kulluk vazifelerini yerine getirenler, senin ilahlığınla baş başa, senin rububiyetinle meşgul olanlardan eyle. Senin hakkında (bizleri) kınayanlardan korkmayız. Senin üzerine başka sevgili tercih etmeyiz.
Bizleri -Allah'ım- hoşnut olduğunla hoşnut eyle. İndirilen hükümlerde bizlere rıfk eyle. Semadan yere inen rahmetten bizi de hissedar kıl. Bizleri, sevginde tamamen veya (hiç değilse) kısmen yok eyle.
Ya Allah!
Bizleri, uzuvlarına murakabenin büyük bağlarını bağladığın, içlerine müşahedenin inceliklerini yerleştirdiklerinden eyle; (onlar ki) ibadette ayakta ve otururlarken kendilerine Rakib'in (her şeyi gözetleyen ve koruyan senin) dostluğuna yaklaşmakla utangaçlıklarından başlarını eğmiş, alınlarını secdeye koymuş, tevazularının aşırılığından yumuşak yanaklarını kapında yaymışlar da, kendilerine rahmetinle arzuların en umulanını vermişsin.
Kişilerin etrafında çıkartılan ayak sesleri (layık olmadıkları halde kendilerini üstün saygı gösterilmesi) nicelerinin akıllarını başlarından almış ve nicelerinin de dinlerini yok etmiştir.