Kitaba adını veren "Küskün Kahvenin Türküsü", kitabın içindeki yedi öyküden ilki. Kitabın yarısını kaplayan bu uzun öykü; tüm kitabı oluşturan bir roman olsaydı da merakla, heyecanla okunurdu gibi geldi bana. Kişi tasvirleri çok iyiydi, hepsi gözümde canlandı. Olay da oldukça merak uyandırıcıydı, yazarın okuru o kasabada gezindirmesi ve okurla konuşur gibi yazdığı satırların insanı öykünün içine çekmesi kaçınılmaz oluyor.
"Harika Çocuk" ve "Madame Zilensky ile Finlandiya Kralı" öyküsünde yazarın müzik bilgisine güvenip, müzikle iç içe geçmiş öykülerin tadına varıyorsunuz. İkisi de insan psikolojisiyle yakından ilgili iki öyküydü. Kısa, merak uyandırıcı ve belirsiz sonlar.
Belirsiz sonlar öykülerin hepsinde var aslında, tadı damakta bırakan cinsten. Keşke biraz daha devam etseydi diyorsunuz her öyküde, çünkü okuru anında kendine bağlayan karakterler var. "Jokey" öyküsü fazla kısa kaldı. "Konuk" da oldukça sarsıcıydı.
"Bir Aile Sorunu" en beğendiğim öykü olabilir. Baba-çocuk ilişkisini ve aralarındaki sevgiyi çok güzel işlemiş. Hayran kaldım. Fakat son öykü olan "Bir Ağaç, Bir Taş, Bir Bulut" öyküsünde verilen 'sevgi' üzerine birçok mesaj, iki öykü arasında kararsız kalmama neden oldu.
Son olarak söyleyebilirim ki hepsi birbirinden güzel, dinlendirici öykülerdi. Böyle güzel kaleme sahip bir yazarla tanıştığım için mutluluk duydum.
