Sen yoktun,
Yokluğunla kalkardı ada vapurları,
Gölgelerimiz gezinirdi ağaçlıklı yollarda,
Kayalıklarda seslerimiz çınlardı,
Deniz seni sorardı bana.
Sen yoktun,
Tüm dünyayı değiştirebilirdim,
Oysa aynalarda eskiyor yüzüm.
Ne yana baksam karşımda bir anı,
Meğer İstanbul ne çok benziyormuş sana.
Başkomiser Nevzat...
Türk edebiyatının en sevdiğim roman karakteri. Onu tanıdığımdan beri düşürmez oldum elimden
Ahmet Ümit'in eserlerini.
Kimi roman kahramanları kendilerini tarih sahnesine çıkaran yazarların önüne geçerler, Başkomiserim de öyle oldu benim için.
"Sen yoktun,
Yokluğunla kalkardı ada vapurları,
Gölgelerimiz gezinirdi
Bir küçük kızım var.
Güldü mü;
kurur birer birer gül bahçeleri kıskançlıktan.
Ağladı mı;
kahrolur en yetenekli midyeler
dökülüyor diye inciler gözpınarlarından.
Ahmet Ümit'in
Ninatta'nın Bileziği eserinden dolayı bu şiir kitabına da güvenim vardı ama açıkçası ilk eserini bu denli güzel yazmasını da beklemiyordum. İlk eser gibi değil de yıllanmış bir eser tadı verdi
Edgar Allan Poe nin Kuzgun şiirine yönelik Kuzgun a nazire kısmında güzel bir birleştirme ile ortak bir şiir dili oluşturması da gayet başarılıydı.
Okunmasını tavsiye ederim.