Uzun yıllar sadece birer kavram olan arzular, 19. Asırda nihayet gerçekleşmiş gibi göründüğünden, kendilerini bir tek kelime ile, “modern kültür” kelimesiyle tanıtmak istiyorlar. İsmin kendisi rahatsız edici bir kelime; şimdi kendini “modern” diye adlandırıyor, yani son, katî, onun varlığı karşısında bütün diğerleri tevazu ile bugünü hazırlayan, bu günün özlemini çeken sadece birer mazi. Ah, hedefini şaşırmış tesirsiz oklar!