Kutsal Roma İmparatorluğu
Barbara Stollberg-RilingerSözler ve Alıntılar
Napoleon, II. Franz'a İmparatorluk tahtından inmesi için
ültimatom verdi; Ren Konfederasyonu üyeleri de emperyal
diette Kutsal Roma İmparatorluğundan resmen ayrıldıklarını açıkladı. 6 Ağustos 1806' da Franz İmparatorluk tacını çıkardı, İmparatorluğun dağıldığını ilan etti ve bütün emperyal üyelerin emperyal ve feodal yükümlülüklerini kaldırdı. O gün Kutsal Roma İmparatorluğu sona erdi.
Sayfa 180 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu
14 Temmuz 1792'de, yani Bastille Baskınının üçüncü yıldönümünde, İmparator II. Franz emperyal tahta çıktı. Frankfurt am Main' da yapılan taç giyme töreni bütün eski ortaçağ tören biçimlerini izledi; bu, çağdaş Fransa' daki olaylarla çarpıcı bir karşıtlıktı. Ama Almanya' daki Fransız
Devrimine gösterilen tepkiler birbirlerinden çok farklıydı.
Bazı çağdaşları Fransızların özgürlük için savaşmalarına hayran kaldı; Ren'in doğusunda da benzer gelişmeler olacağını umuyor, geleneksel ayrıcalıkların ve emperyal hukukun onca zamandır sürdürmeye gayret ettiği eski "Gotik" siyasal yapıların sonunun gelmesini istiyorlardı.
Sayfa 171 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu
Kutsal Roma İmparatorluğu, terimin çağdaş anlamıyla bir
devlet değildi. Öyleyse neydi? İmparatorluğun bu kısa tarihini bitirirken söz konusu siyasal oluşumun kendine özgü
nitelikleri sorusuna olumlu bir yanıt vermeye çalışacağız.
Bu yanıt on bir noktaya ayrılacaktır.
1. İmparatorluk geleneğe ve oydaşmaya [mutabakata] dayanan bir siyasal
Sayfa 180 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu
II. Priedrich'in 1786'da, il. Joseph'in de 179o'da ölmesiyle Kutsal Roma İmparatorluğundaki siyasal durum adamakıllı kutuplaştı. Avusturya-Prusya ikiliği emperyal anayasanın her yanını etkiledi ve anayasasının karşıt çekim
güçleri, her iki tarafın da sinik dinsel politikasıyla imparatorluğun kurumsal dokusunu parçaladı. Daha zayıf emperyal üyeler kendilerini bu kutuplaşmadan sıyıramadı ve taraf seçmek zorunda kaldı.
On sekizinci yüzyılın sonunda İmparatorluğun nihai çöküşü için bütün
gereken, dışarıdan bir son müdahaleydi.
Sayfa 171 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu
Kendisine ait sınırlı bir arazi ve hazinesi olan imparatorun bir "idare altyapısı" kurmaya yetecek olanakları yoktu (Wolfgang Reinhard). imparatorlukta başarmak istediği siyasal ya da finansal her şey için öteki emperyal üyelerin desteğine dayanmak zorundaydı.
(..)
İzleyen yüzyıllarda da piskoposlar ve manastırlar Kilisenin kendilerine bağışladığı siyasal ve finansal otoriteyi, kendi bireysel
egemenlik alanlarındaki lordluk haklarını güçlendirmekte
kullandı. Böylelikle, Papalık devletlerinin yanı sıra İmparatorluk da arşevükler, piskoposlar, keşişler ve başrahibeler
gibi kilise büyüklerinin (bazen imparatorluk üyelerinin de)
aynı zamanda dünyevi hükümdarlar olabildiği yegane Avrupa siyasal birimini oluşturmuştur
Sayfa 31 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu
Papanın Alman topraklarında sayısız ayrıcalığı vardı; o sayede buraların ahalisinden büyük paralar devşirebiliyordu. Zamanla bu kaynaklar Papanın Katolik Kilisesinin malvarlığını gerçek bir erken modem devlete dönüştürmesine yardım etti: Bunun neticesinde Papalığın lüks bir sarayı, modem bir ordusu, önemli bir siyasal yurttaşlar şebekesi ve sağlam bir mali idaresi bulunuyordu.
Sayfa 82 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu
Luther'in iddia ettiği gibi, insanlar sadece imanları, tanrısal kayra ve Kutsal Kitapla kurtuluşa erişebiliyorsa onunla Tanrı arasında yer alacak kurumlara gerek yoktu; siyasal bakımdan Kilise gereksizdi.
Sayfa 82 - VakıfBank Kültür YayınlarıKitabı okudu