Bazen nedenini bilmediğiniz bir his kaplar içinizi. Aklınız ermez yaşananlara, yaşadıklarımıza. Sanki dışarıdan hayatınızı izleyen yabancı bir seyirci gibi hissedersiniz kendinizi. Olanlar oluyordur ama siz sadece izlemekle yetiniyorsunuzdur. Dökemiyorsunuzdur içinizdekileri, anlatamıyorsunuzdur sakladıklarınızı. Oysa susarak da olsa dökmek isterdiniz içinizde biriktirdiklerinizi. Birine sarılma ihtiyacıyla tututuşuyorsunuzdur, belki birinin elinizden tutmasına muhtaçsınızdır ama tam da o an fark edersiniz ki kimse yoktur yanınızda.