"...Pirinci şeçerken çok dikkatli olman gerekiyor elbette.
- Pirinçle ne yapacağız?
- Ne demek pirinçle ne yapacağız, pilav yapacağız tabii ki. Haklısın başka şeyler de yapılıyor, ama pirinçle yapılan en temel şey pilav, ardından da sütlaç geliyor, ancak orada işe süt karıştığından durum biraz farklı, temel olan pirinç, ama buna rağmen sütlaç diey anıyoruz onu...
- Ama bu haksızlık. Neden pirlaç diye anmıyoruz mesela?
- Bunu ayrıntılarıyla bilmiyorum, ama şunu söyleyebilirim, pirinç iktidarının en güçlü olduğu yer pilav, bunu da şuradan anlıyoruz; aslında onun adı pirinç pilavı, tıpkı bulgur pilavı, kuskus pilavı gibi, bir de içpilav, düğün pilavı falan var, ama onlar ayrı, neyse neden bahsediyorduk?..
- Pirincin pilav üstündeki iktidarından."
Delinin teki kuyuya attığı taşları yine kendisi çıkarmaya çalışır ve çıkardıklarını gösterirse ne olur? "Kuyudakai Taşlar"a bakanlar, belli bir amaca yürüyen, başlangıçta nedeni bilinmese de komik, komik olduğu kadar saçma, "saçma" olduğu kadar "mantıklı" bir kitapla karşılaşır. Kırk akıllıdan biri de sizseniz, bu delinin neden bunca saçmaladığını hem fark edeceksiniz; yok eğer ilginizi çekmeze, "edebi" olanı başka yerde arayın. Çünkü, daha önce böyle bir şeyle karşılaşmadınız.
