Açıklanamaz bir biçimde bu kitaba hayranlık duyuyorum. Kaç kere okuduğumu, çizimlerini kaç kere incelediğimi hatırlamıyorum bile...
Lea'nın bakışlarındaki o bilgiç çaresizlik, bir filin kalbiden sanki ansızın okuyucuya bulaşacakmış gibi duran merhamet, hikâyenin sadeliği...
Zamanın çocuklarının varlık içinde, ilk bakışta belki de küstahça görünen, çektikleri yokluğun derinliği...
Az kelimeyle anlatılmış, en hüzünlü hikâyelerden bence.
Tavsiyedir vesselâm...