Bu ülkenin çoğunluğu kendini bildi bileli bir cendere içinde, kıt kanaat geçinip gidiyor, hiçbir zaman rahat bir soluk alamıyordu. Çocuklarını üniversitelerde okutuyor, o gençler bir şeyleri değiştirmek umuduyla isyan ediyor ama isyan edenler bastırılıyor, isyan etmeyenler, kendilerine sunulan bu sıkıcı gri yaşamı kabullenip aynı anneleri babaları gibi; yaşarken çürümeye başlıyorlardı.