Güzellik; bir olgunun bir biçiminin akılda kalan olumlu yanlarından biridir. Acıya karşı bağışıklık kazanmak, yaşam sürecinde çekilen acıların ikinci plana atılmasıdır. Gülün dikeninden çok kokusu, rengi duruşu, bize anımsattıkları öne çıkar düşüncelerimizde. Oysa ki dikenin verdiği acı anlık bir duygudan öteye gitmez beynimizde.
İşte sevgili Aytuğ Gültekin unutulması mümkün olmayan iki güzelliği bir araya getirmiş kitabında. İki güzelliği, iki sevdayı, iki sevgi hoşluk imgesini, öylesine tutarlı öylesine doğal örtüştürmüş ki, artık ikisini birbirinden ayırmak zalimce bir davranış olur diyesim geliyor.
Şair Aytuğ çocukluğunda işaretlediği bu iki güzelliği; gençlik yıllarının sevgileri sevdaları ilerici ve demokrat düşünceleriyle yoğurarak ''Leylak ve Yediveren'e'' not düşüyor. ''Tüylerim yine /diken, diken/biliyorum neden.'' diyerek bir tat yaratıyor damaklarda ve ayrı bir tat, ayrı bir sevda, ayrı bir soylulukla geziniyor dizelerde. Kullandığı imgelerle oturtmuş şiirini, şiirini imgeye boğdurmadan yalın dizeleri onunla zenginleştirerek, imge kullanmak adına şiirlerini anlaşılmaz bir çıkmaza sokmadan, yalın dizelerden vazgeçmeden sevgilerini sevdalarını söylemiş.
