Öncelikle yazılan diğer incelemeye değinerek ilerleyeyim. Freud Narsisizm'i olumlamaz, savunmaz. Narsisizm bir kişilik bozukluğudur ve Freud bunu ortaya çıkarmak ve incelemekle mükelleftir. Öyle de yapmış ve narsisizmi iki evrede ele almıştır. İlk evre bireyin bebeklik ve çocukluk dönemine denk gelen, sevgi objesi olarak kendini gördüğü dönemdir. İkinci evre ise bireyin yetişkinlik çağına denk gelen, sevgi nesnesinin bulunamayışıyla beraber libidonun yeniden benliğe yönelimini anlattığı süreçtir.
Bu iki evreyi ve bunlar arasında yaşanan kırılma ve geçiş süreçlerini de ele alan Freud, psişik dönemin ortaya çıkışı üzerinde durur. Psişik evrenin gelişimi narsist beni bozduğu gibi, çocuğun da bunu koruma güdüsü içine gireceğini ve ebeveynlerinden bu evrede yeterli güven ve özsaygıyı alamazsa psikopatolojik bir evreye gireceğini öngörür.
Bu noktadan hareketle genel kuramı olan libidoya geçiş yapar ve içgüdüsel bir enerji olarak tanımlanabileceğimiz libidonun baskılanmasıyla ben'de başlayan iç çatışmaya yönelir. Benlik, güdü, aile, toplum, kural, uygarlık, kültür arasında kurmuş olduğu baskılama ilişkisini nevroz olarak tanımladığı libido ile açıklar. Kısacası şu kısacık kitaba kocaman bir dünya sığdırmıştır Freud.
Libido konusunda kimi düşünürler yaşama sevinci olarak değerlendirse de şahsi fikrim Freud'un haklılığından yana. Libido, (günümüz insan profilini baz alırsak) narsistik bir nevrozdur.
