Ey deniz
Sonu ufukla biten...
Gözlerimin bile erişemediği
Sonsuz derinliğin hakimi
Söyle bana!
Bir ben miyim dertli?
Bir ben mi dert yanıyorum sana
Bir ben mi haykırıyorum
Bir ben mi hesap soruyorum sana
Biliyor musun yoksul kaldım burada.
Ey dağlar!
Başı dumanlı, telli duvaklı
Yüceliğin, yalnızlığın türküsü
Bas bağrına
Yetim kalmış bu öksüzü
Bende senin gibi yalnızım
En değer verdiğim varlık
Kayboldu artık
Onu sordum denizlere belki bilirler diye
Beni sana gönderdiler, sevdiğim nerede...
Akıp giden zaman selinin içinde her şeyle karşılaşmak mümkün! Önemli olan karşılaştığımız fırsatların farkında olabilmek. Ya da boşa geçen zamanımızı akılda kalıcı anılarla doldurmak.
Yazmış olduğum bu romanda kahramanın adını vermedim. Çünkü erkek okurların kendini, bayan okurlarında hayalindeki erkeği kahramanın yerine koymasını istedim. Şiirler de bana aittir. Türk Edebiyatında bir ilk olarak kahraman isminin verilmediği bu romanda şehrin de adını vermedim. Psikolojik, hayata dair beklenti, yaşamın hesapsızca getirdikleri,ölüm aşk gibi konuları ela aldım.
