Madam Arthur Bey. Evet, hem madam hem de bey. Üstelik de bu karmaşık karakterin hayatındaki her şey. Cinsel, tinsel ve tümsel olarak büyük bir esrarı kendinde barındıran bu kadınadamın hayatındaki her şey, bize ona dair hiçbir şey anlatmıyor. Çünkü "dünya çok büyük, zaman çok geniş."
Bir otel lobisinde müşterisinin avuç içinden geleceğini yorumlayan, sırtında iki siyah kanadı olan bir falcıyla başlıyor kitap. Oradan aynı binadaki cinsel açlık giderici bir kadına uğruyoruz, bir hayat kadınına, kendi özel hayatı olmayan bir hayat kadınına uğruyoruz. Çok kere camdan atlayıp intihar etmeyi deneyen bu kadın, camdan baktığında karşısındaki otelde bir silüetle yüzleşiyor: Kurguladığı karakterler dışında kimsesi olmayan bir kimsesizle, yazar olma hevesi içindeki toy bir delikanlıyla, Olcayto'yla. Bu Olcayto, birgün, kömürden de kara bir yalıya düşürüyor yolunu ve ondan bu Kara Yalı'da bir roman yazması isteniyor. Ona verilen fotoğraflardan hareketle bir roman yazması isteniyor. İşte o andan itibaren kitap bir David Lynch filmi hüviyetine bürünüyor. Gerçek ve gerçek olmayan (buna kurgu mu demeli, hayal mi, kabus mu?) birbirine karışıyor. Zaten yazarın üslubundan doğan karmaşa, kurgunun da kompleks ve ikircikli gelişmesiyle beraber iyiden iyiye bir kargaşaya dönüşüyor.
Yer yer açığa çıkan büyülü anlatımla, son kırk yıldaki ülke ve dünya siyasi gelişmelerinin kesiştirildiği romanda, Mine Söğüt'ün yarattığı aykırı, aykırı olduğu için de zulmedilen karakterleri izliyoruz Madam Arthur Bey ve Hayatındaki Her Şey'de.
