Mağaradakiler
Cemil MeriçAnarşi mi, Anomi mi?
Kimseden ümmid-i feyz etmem, dilenmem perr ü bâl
Kendi cevvim, kendi eflâkimde kendim tâirim.
Sayfa 182Kitabı okuyor
Alacakaranlık, düşüncenin sefâletini gizleyen şairâne bir tül.
İşte benim târifim
Tuhaf değil mi? Entelektüeller; ne büyük yazar, ne ünlü ressam, ne politika adamı, ne de bilgin. Entelektüel; kendi kendini inşâ edemeyen adam, bir nevî mektep kaçağı.
Avrupa, zekânın vatanı; Asya gönlün. Zekânın dili nesir, gönlün şiir.
Gelişmemiş bir ülkede her diplomalı, entelektüeldir.
Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım: Karanlığa o kadar alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi! Düşüncenin kuduz köpek gibi kovalandığı bu ülkede, düşünce adamı nasıl çıkar?
...
İşlemediği bir günahın çilesini çekmeye mahkum ediliş. Nihayet felaketlerin en büyüğü: Karanlıklara çivileniş.
Zavallı dostum! Büyüklere yalnız acılarınla mı benzeyeceksin?
Sayfa 280 - İletişimKitabı okudu