Mahidevean kötülüğün bir insanın içine tıpkı bir tohum gibi doğuştan atıldığını düşünürdü. Kimileri içinde o kötülük tohumu gün yüzüne çıkmaz, filizlenmezdi. Oysa kimileri kapandıkça ve karanlığa gömüldükçe, içinde bulunduğu şartlar neticesinde gerçekten kötü olur çıkardı. Bı dünyada şeytanın elçisi bile denilebilirdi bu insanlar için.