Onlara benzediğimi biliyordum. Kendime karşın, yadsımama, onları kardeşlerim olarak kabul etmememe karşın. Onlar kardeşlerimdi. Sefalet, sürgün, yurda hasret kardeşlerim, okullu küçük omuzlarımızda taşıdığımız her şeyin kardeşleri; paylaştığımız o yükle ilerlemek zorundaydık hepimiz. Bazen çantalarımızda kalemler, kitaplar, defterler değil de, bir yığın hoş olmayan öykü ve birçok kayıp yüz taşıdığımız duygusuna kapılıyordum.
Sayfa 124 - Profil Kitap