Doğanın anası da, mezarı da bu toprak; bugün beşikse, yarın tabut olacak. Şu çiçek goncasının titreyen yaprağında hem öldüren zehir var, hem hayat veren deva. Koklanırsa, her uzva zindelik yayılır; tadıldı mı, duyumları dondurur, canı alır. Insanda da otlarda olduğu gibi, böyle iki güç birbiriyle çarpışır: Biri erdemdir, biri gemsiz tutkular. Ikisinden de kötüsü şudur: Biri öbürüne üstün geldi mi, artık o genç fidanın sonu gelmiş demektir.