"Biliyordu kimseye Ömer'e baktığı gibi bakmayacaktı bu gözler, kimse Ömer gibi gülmeyecekti; kimseyi özlemek, kimseyi beklemek bunca lezzetli olmayacaktı bir daha. Leyya o gözlerde kendini görmüştü, Kendisine benzeyen bir adama meftun olmuş günden güne."