La crueldad to tiene memoria, il se repite.
Zulmün hafızası yoktur, kendini tekrar eder.
Holokost nasıl bir zulüm idiyse şimdi de benzerini yaşamıyor muyuz? Bu boğucu günlerde elim bu çizgi romana gitti.
Gerçekten korkunç olaylar yaşamış insanların "dertli" haline bürünmediğini fark ediyorum. Onlar ancak kendi başlarından geçenleri duyurmak adına konuşuyorlar; alegorilerin, metaforların ardına sığınmalarına gerek yok. Yalın gerçek onlara yetiyor.
Bu kitap her ne kadar korkunç zulümlere yer verse de sizi boğan bir havaya sahip değildi, olanı anlatıyordu. İşte tarihte bunlar oldu ve sizin de farkında olmanız gerekiyor. Ne ajitasyon, ne karakteri melekleştirme ne de duygusal manipülasyon... Olduğu gibi. Tüm bu yaşananları çizgi romana dökmek ve bunu yaparken de samimiyetten ödün vermemek takdir edilesi. Her yiğidin harcı değil derler ya, ondan.
