Üçüncü dünyanın sorunlarına küresel çözümler yalnızca kapitalist dünya sisteminin kökten bir değişiminde ve yeni bir ekonomik düzenle değiştirilmesinde temellenebilir… Öğrenci-militanlar arasından çıkan UJC (ml)’nin –Ulm caddesindeki Althusserciler tarafından Aralık 1966’da kurulan Maocu grup– ilk kongresinin ilk oturumunun siyasi kararı, üçüncü dünyanın durumunun Batı’daki işçilerin durumundan ayrılamaz olduğunu gözler önüne serer. Burada ortak düşman, Amerikan emperyalizmi, Vietnamlı savaşçıdan Fransız işçiye doğrudan bir geçişi mümkün kılar; Vietnam’daki mücadeleyi Batı’nın içsel sorunlarına bağlamaya kalkışır…
1. Dünyanın her yerindeki halkların ortak düşmanı olan Amerikan emperyalizmine karşı birleşik bir gençlik cephesi… Vietnamlı yoldaşlarımızın muzaffer bir biçimde yürüttükleri halk savaşına hiçbir sınırlama olmaksızın güçlü bir destek.
2. İşçilere ve işçi halklara katılacak, böyle bir görevin gerçekleştirilmesini mümkün kılacak yeni örgütlenme biçimlerini tesis edecek devrimci entelektüellerin oluşumu.
Mücadelesini sürdüren Fransız entelektüelleri ile Vietnamlı Öteki’nin ilişkisi, bir birleşik cephe ve koşulsuz destek ilişkisiydi; bu ilişkinin oldukça doğrudan devrimci birlik ya da dayanışma bayrağı altına düştüğü söylenebilir: dayanışmanın hayırseverlik anlamına gelmediği bir cephe bağlanımı.
(Tanıtım Bülteninden)
