Ben'i olmayan anlayış ile düşüneceğiz. Süje ve obje, bilen ve bilinen arasında bir ayrıcalık (zıtlık değil, bir üstünlük farkı) olduğu prensibi önde gelir. Bir ışık kendini değil, şeyleri aydınlatır ve göz kendinden çok diğer şeyleri görür; öyleyse görülen, gören değildir.