‘Ben sizi de seviyorum. Az seviyorum. Ama seviyorum. Çünkü umudumu kesmiyorum. Çünkü bana bu öğretildi. Sev dendi bana. Affet dendi bana. Sabret dendi bana.’
Aklıma kazınmış olan onun yokluğuydu. Yok olmak, bir kez olan bir şey sanılır. Değildir halbuki. Öldü. Ölümü bir andı. Yokluğu sürekli.
Sonra ... ne bileyim.