Mermer Tezgah
Ömer SeyfettinSözler ve Alıntılar
Hakikat kitapta değil, hayatın kendisinde idi. Kitaba inanan esir olur, zihni katılaşır, kafası kerpiçleşirdi.
"Bugün şuraya gideyim. Hakikati anlayayım..."
insanın "düşünen bir hayvan" olduğunu, dalgınlıkla bazen dikkat hassasını kaybettiğini, "yanılmaz, keskin bir dikkat"in sırf "düşüncesiz hayvanlar"a mahsus bir fazilet sayılacağını uzun uzadıya anlattı.
Sokaklarında, çarşısında, pazarında dolaşan her adam da başlı başına ayrı bir cihan, ayrı bir kitaptı. Bu kitapların hepsini okumaya kalkmak, ummanı içmek kadar imkânsızdı; yalnız bir tanesinin bir bölümünü süzebilen insan şüphesiz en büyük bir irfanın sahibi olurdu.
Onun fikrince kitaplar "hakikat"ın üstüne gelişigüzel yığılmış birtakım zarif, süslü, kıymetli kerpiçlerdi.
Kahvesini, çubuğunu da içemedi. Ömründe ilk defa olmak üzere o gece uykusu kaçtı. Sabaha kadar uyuyamadı. Karısı hâlâ onu unutkanlıkla itham ediyor, “Bunamışsın ayol, git kendini Pabucubüyük’e okut” diyordu
Sokaklarında, çarşısında, pazarında dolaşan her adam da başlı başına ayrı bir cihan, ayrı bir kitaptı. Bu kitapların hepsini okumaya kalkmak, ummanı içmek kadar imkânsızdı; yalnız bir tanesinin bir bölümünü süzebilen insan şüphesiz en büyük bir irfanın sahibi olurdu.
