"Varlığını düşünüyorum zamanın, tonlarca ağırlığıyla gelip çöküyor boğazıma. Kimi gün kalbimin üzerine. Nefes alamıyorum, göğsüm sıkışıyor, daralıp daralıp atıyorum kendimi camlara. Dışarısı çerçöp, beton, cam, metal, insan. Etten duvardan insan. Geçit yok, çıkmak yok şehirden. Yollardan kaporta nehirleri akıyor. Gidiyor, götürüyor yol ötelere ve ötelerden geri getiriyor, çıkış yok."