‘Elimi Bırakma’ adlı romanıyla kalemine hayran kaldığım Eser Kemal’in her biri yüreğime ayrı dokunan öykülerinin yer aldığı kısa ama etkileyici kitabını paylaşmak istedim bugün.
Ötekileştirilenler, göçe mecbur bırakılanlar, mevsimlik işçiler, şiddete uğrayanlar kısaca ezilenlerin hikâyeleri bunlar. Okurken kimi zaman hüzünlendim ama çoğunlukla nedir bu insanlığın paylaşamadığı, oysa barış içinde herkesin eşit şartlarda özgürce yaşaması mümkün, yeter ki insanlık sıyrılsın şu açgözlülüğünden diye söylendim.
Kitapta son kısımda bulunan Eski Dünya Savaşı hikâyeler fabl türünde alegorik anlatımıyla bana umut oldu.
“Evet, ilan ediyorum. Bugünden itibaren dünya, Yeni Dünya’dır. Herkesin yaşadığı toprakları yönetme hakkı vardır. Hiçbir türün bir diğerine üstünlüğü yoktur. Orman, burada yaşayan; Filler, Atlar, Eşekler, Şempanzeler, Zebralar, Zürafalar, Geyikler, Tavşanlar, Kanaryalar, Ayılar ve Sincaplar tarafından yönetilecektir. Hayvan Dağı; Panterler, Kartallar, Tilkiler ve Pandaların tasarrufunda olacaktır. Sizler ve Kurtlar da yurtlarınıza dönebilirsiniz. Ancak bir şartla… Yıllar boyu bizden koparılarak önce Aslanların şimdilerde de sizlerin ‘İnşa Edici’ deyip esir ettiği dostlarımızı serbest bırakılmalarından sonra…
Ne diyorsunuz? Var mısınız Yeni Dünya’ya?”
