Mey'e Mektuplar
Halil CibranSözler ve Alıntılar
Yenilgi, yenilgim, başkaldırım
Ve de benim kendimle tanışmam.
Sayendedir ki, hala ben ayağı yere basan
Ve solmuş defneler peşinde koşmayan
Biri olduğumun bilincindeyim;
Ve sende, yalnızlığımı buldum
Ve de herkesten uzak,
Ve de gururlu olmayı.
Sayfa 13Kitabı okudu
Yenilgim; sen ve ben fırtınada beraber güleceğiz . . .
Yenilgim, benim yenilgim...
Benim parlak kılıcım ve kalkanım...
Senin gözlerinde okudum;
Tahta çıkmanın aslında köleleşmek olduğunu,
Anlaşılmanın ise aslında aşağı çekilmek,
Kavranmanın da tamamlanmaktan ibaret olduğunu,
Tıpkı olgunlaşmış bir meyvenin düşmesi ve tüketildiği gibi...
Siz, sayısız konuda iyisiniz ve iyi olmadığınızda ise, kötü değilsiniz. Sadece oyalanıyor ve tembellik ediyorsunuz. Ne yazık ki, geyikler kaplumbağalara çevikliği öğretemiyor. İyiliğiniz, üstün beninize duyduğunuz özlemde saklı. Ve bu özlem her birinizde mevcut. Ancak bazılarınızda bu özlem, yamaçların gizemini ve ormanın ezgilerini taşıyarak, büyük bir güçle denize doğru akan bir sel gibidir. Ve diğerlerinde ise, dönemeçlerle ve kavislerle yolunu kaybeden, kıyıya ulaşmadan önce oyalanıp duran durgun bir ırmağa benzer. Yine de özlemi fazla olanın, az olana 'Neden bukadar yavaşsın, Neden duraklıyorsun?' demesine izin vermeyin. Çünkü gerçekten iyi olan, ne çıplak birine, 'Neden elbisen yok?' diye sorar, ne de evsiz olana 'Evine ne oldu?' der.
Sayfa 108Kitabı okudu
Bizi tanıyanlar, bizdeki boşlukları bulup onları köleleri yaparlar, dediğimde beni hiç kimsenin anlamasını isteyip istemediğimi soruyorsun. Böyle bir şey olamaz, eğer anlaması ruhumun köleleşmesine neden olacaksa beni kimsenin anlamasını istemem..
“ve sende yalnızlığımı buldum.
ve de herkesten uzak ve gururlu olmayı.”
Aslında ne mutluyum ne de memnunum. İçimde doyuramadığım ve hep isteyen bir duygu var. İçimde kanayan bir acı ve hüzün var.
İnsanların hırsları ve eğilimleri günlerimi tüketti, düşlerim boğuldu... Bazen bu şehirden kaçıyorum, böylece insanların bu hallerinden uzaklaşıp saf bir ben'e ulaşabilirim.