Midas’ın Müritleri Sözleri ve Alıntıları
Midas’ın Müritleri sözleri ve alıntılarını, Midas’ın Müritleri kitap alıntılarını, Midas’ın Müritleri en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Gün kısa, yol uzundu. Yaşam kızı çağırıyordu, onun görevleri hayata karşıydı, ölüme değil...
Sayfa 39Kitabı okudu
Günümüz toplumunun temeli mülkiyet hakkında yatar. Bireyin mülk edinme Hakkı tamamen güce dayalıdır.
Değişim nitelikseldi. hayatta kalması en muhtemel grup hem akli hem ticari yönden güçlülerdir.eski dönemlerin feodal baronları insanlara ateş ve kılıç gücüyle sömürürken,günümüz sermaye baronları dünyanın ekonomik eğilimlerini çok iyi tahlil edip,kullanarak dünyayı sömürür
karbonKitabı okudu
Sonsuzlukla arasında yalnız bu tahta yığını vardı. Hayatının geriye kalan kısmı bir avuç çalı çırpıya bağlıydı. Ateşe attığı her dal parçası ölümü bir adım daha yaklaştıracak, sonuncuyu da tükettiğinde ayaz, tüm gücüyle saldıracaktı. Önce ayakları teslim olacaktı, sonra da elleri... Uzuvlarından başlayarak yavaş yavaş tüm vücudu uyuşacak, kafası dizlerine düşecek ve nihai uykusuna dalacaktı. Bu kadar basitti; tüm insanlar bir gün ölecekti.
Sayfa 41Kitabı okudu
Her canlı için kural aynıdır. ilk ayazda, sivrisinekleri kaybolur.minik ağaç sincabı, saklandığı kovukta ölür. yaşlanan tavşan hantallaşır,düşmanlarından kaçamaz. beyaz suratlılar bile,kör ve kavgacı yaşlılara dönüşür. sonunda ise bir avuç Sibirya kurduna yemek olur
karbonKitabı okudu
Ölecekse cesur, tertemiz, yüzünde bir tebessümle ölmeliydi insan.
"Bazen aç bazen tok, en iyi ihtimalle birkaç sene daha yaşayacak, ama sonunda, doymak bilmeyen ölümün avucuna düşecekti."
Ölecekse cesur ve tertemiz, yüzünde bir tebessümle ölmeliydi insan. Bedenin çektiği ıstıraptan kendini kaybetmek, bir maymun gibi çığlık atıp sayıklayarak, hayvana dönüşerek ölmek korkunçtu.
Yüz Karası
“Hayat veren özün tırmanışı, söğüt tomurcuğunun patlayan yeşilliği, sararan yaprağın düşüşü, bunlar bütün hikayeyi anlatıyordu. Doğa bir görev veriyordu insana. Bu görevi yerine getirmeyince ölüyordu insan. Yerine getirince de değişen bir şey olmuyor, yine ölüyordu.”
"Dalına güçlükle tutunan bir güz yaprağı gibiyim. Esen ilk rüzgârda düşeceğim kesin."