"Mehabad şarê mijê ye, MIJABAD e, ne tenê mija xwezayê lê komara ku saz bûye bi xwe di nava mijeke sor de digevize." (r. 19an)
Qehremanê sereke yê romanê Badîn behsa komara Mehabadê dike û bûyerên dinê jî li dora Mehabadê digere. Kalikê wî Ermen e û gelekî jêhatî ye. Ji nevîyê xwe re behsa herba Sariqamişê dike û naletê li şer tîne. Badîn geh li Hewlêrê ye geh li Silêmaniyê û geh jî li Mehabadê. Badîn pir vedixwe û gelek caran evîndar dibe lê tu carî ya dilê wî pêk nayê.
Gelek qehremanên cûda hene û vana pirtûk gelekî xweş kirine. Van qehremanên pirtûkê bandoreke mezin li ser min hiştin. Ji niha û pê de hevalên min ên jiyanê ne. Ez naxwazim zêde dirêj bikim tenê dixwazim vê bibêjim: Ev pirtûk ji aliyê edebî gelekî xurt e û hûnê ji xwendina wê hîç poşman nebin. Badîn dema behsa bûyeran dike carinan behsa 1930î carinan jî 1945an dike. Ango pêş de dihere û paş de tê. Divê xwîner li ser vê xalê de baldar be an na wê zêde jî pirtûkê fêhm neke. Bi rastî jî min pir eciband û ez bi dilekî rihet pêşniyarî we dikim.
