Koca Sinan âleme, bâki olmayan, geçici ölümlü bir hayat olarak bakmaktadır. Bu fâni âlem, akıp giden selin üstünde “Pul Para”dır. Bu pulun üstünde karşı yakaya ancak “Ehl-i Tevekkül” geçebilir. Öyleyse fakir zengin, “a’la-ednâ”, “şâh-kul”’ kim olursa olsun onların ideali “Cihanda hayra sa’y etmek” olmalıdır. En büyük ideal budur.